Cardoun-dis-ase(-d'Ilirìo)
Onopordum illyricum
Asteraceae Compositeae
Autre noum : Gros-cardoun.
Noms en français : Chardon d'Illyrie, Onopordon d'Illyrie.
Descripcioun :Aquéu gros-cardoun èi di proun espinous emé un port en coulouno emé d'alo pu estrecho qu'aquéli de Onopordum ancanthifolium. Se recounèis peréu à si fueio estrecho e à si tèsto souvènt groupado. Trachis dins li relarg secarous coume lis ermas e li escoumbre o peréu proche di jaisso.
Usanço :La racino, boulido e farcido, se manjo en Turquìo.
Port : Grando erbo
Taio : 0,3 à 3 m
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Renadivo mounoucarpico
Gènre : Onopordum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositeae
Tribu : Cardueae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Roso
Petalo : >6
Ø (o loungour) enflourejado : 30 à 50 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 800 m
Aparado : Noun
Mai à setèmbre
Liò : Ermas
- Escoumbre e proche dis oustau
- Jaisso
Estànci : Termoumediterran à Subremediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano
Ref. sc. : Onopordum illyricum L., 1753
Anemouno(-telado)
Anemone palmata
Ranunculaceae
Nom en français : Anémone palmée.
Descripcioun :L'anemouno(-telado) trachis dins li garrigo e li relarg sablous de basso Prouvènço e de Prouvènço séusouso. Li flour sèmblon un pau li de l'auriheto, Ficaria verna, pamens li fueio soun mai redouno e telado, e subretout roujo dessouto. Es uno planto di proun raro qu'es aparado, marcado sus listo roujo, categourìo VU, valènt à dire vulnerablo.
Usanço :Coume tóuti lis anemouno, es uno planto empouisounanto.
Port : Erbo
Taio : 10 à 40 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Anemone
Famiho : Ranunculaceae
Ordre : Ranunculales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : >6
Ø (o loungour) flour : 3 à 4 cm
Flourido : Printèms
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 200 m
Aparado : Noun
Febrié à abriéu
Liò : Garrigo
- Sablo
Estànci : Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Ouèst
Ref. sc. : Anemone palmata L., 1753